Ansar Dine
| Naam organisatie | Ansar Dine (vrij vertaald: ‘verdedigers van het geloof’) |
| Aliassen | Ansar al-Din |
| Land / regio (oorsprong) | Mali |
| Operationele gebieden | Mali |
| Toelichting Operationele Gebieden | De oorsprong van Ansar Dine ligt in het noordoosten van Mali, in de Kidal regio. |
| Classificatie en ideologie | Jihadistisch terrorisme |
| Doelen | Ansar Dine had als doel het invoeren van de sharia in Mali, alsmede het herstellen van de autoriteit en leiderschap van de Ulema (islamitische geleerden). (Chauzal, G. & T. van Damme (2015) ‘The roots of Mali’s conflict: Moving beyond the 2012 crisis. Clingendael Conflict Research Unit (CRU) report March 2015) |
| Omvang (in personen) | 100-1000 |
| Laatste activiteit | Geen informatie beschikbaar |
| Laatst gewijzigd |
Operationele gebieden
Huidige bekende operationele gebieden
Mali
Verschijningsvormen
Logo('s)
Beeldmateriaal
Geen beeldmateriaal beschikbaar.
Propaganda
De propaganda van Ansar Dine werd verspreid door nieuwsorganisaties en via social media (YouTube en Telegram). Via regionale mediaorganisaties zette Ansar Dine uiteen wat hun doeleinden in Mali waren; bijvoorbeeld waarom Ansar Dine graftombes en ander cultureel erfgoed verwoestte in Timboektoe in 2012. Daarnaast was Ansar Dine actief op Telegram (Rimaah Media en Al Tamkin media) waarmee de terroristische organisatie haar daden humaniseerde en legitimeerde.
(IRIN/The New Humanitarian (2012) Students flee Sharia in northern schools via http://www.thenewhumanitarian.org/report/95713/mali-students-flee-sharia-northern-schools 22/06/2012; Bos, M. & J. Melissen (2019) Rebel diplomacy and digital communication: public diplomacy in the Sahel. International Affairs 95[6] pp. 1331–1348).
Achtergrond
Korte geschiedenis
Ansar Dine, ‘verdedigers van het geloof’, werd opgericht door een ervaren militant in november 2011. Tijdens de Malinese burgeroorlog in 2012 nam Ansar Dine actief deel toen het samen met de Nationale Beweging voor de Bevrijding van Azawad (MNLA) een overeenkomst sloot om de ‘Council of the Islamic State of Azawad’ op te richten. Dit huwelijk hield echter niet lang stand, voornamelijk vanwege de ideologische verschillen tussen Ansar Dine (puriteinse interpretatie van de islam) en MLNA (meer gematigde en tolerante opvatting van de islam). De ideologische verschillen verder ook vergroot door de (militaire) samenwerking tussen Ansar Dine en de terroristische organisaties al-Qa’ida in de Islamitische Maghreb (AQIM) en de Beweging voor Eenheid en Jihad in West-Afrika (MUJAO). In april 2012 zetten Ansar Dine, AQIM en MUJAO een punt achter het verbond met MLNA en niet lang daarna braken er gevechten uit tussen MLNA en de islamitische groeperingen. Mede dankzij de militaire ondersteuning van AQIM, slaagde Ansar Dine erin om MLNA te verdrijven uit Kidal, Gao en Timboektoe.
Ansar Dine legde de politieke doelstelling van MLNA, onafhankelijkheid voor de Azawad regio, naast zich neer. In plaats daarvan legde Ansar Dine diens salafistische interpretatie van de islam op door de sharia in te voeren in het noorden van Mali. Zo vernietigde Ansar Dine cultureel erfgoed (waaronder middeleeuwse mausolea van soefi-wijzen en een deel van de Sidi Yahya-moskee). Verder verbande Ansar Dine muziek en roken, terwijl bars en hotels die alcohol schonken werden overvallen. Publieke scholen werden omgevormd naar Koranscholen, christelijke kerken, bijbelscholen werden vernietigd en christenen werden verdreven uit de regio. Verder werd interactie tussen mannen en vrouwen verboden, en ondervond de lokale moslimbevolking geselingen, amputaties en stenigingen.
In 2013 keerde het tij voor Ansar Dine. Terwijl ex-kolonisator Frankrijk en regionaal samenwerkingsverband ECOWAS in de Verenigde Naties vergaderden over manieren om via interventie het conflict in Mali op te lossen, veroverde Ansar Dine, samen met AQIM en de Beweging voor Eenheid en Jihad in West-Afrika (MUJAO), de stad Konna. Frankrijk, dat vreesde dat meer gebied in handen zou vallen van deze terroristische organisaties, lanceerde operatie ‘Serval’ in januari 2013. De militaire operatie begon met de inzet van gevechtsvliegtuigen om islamitische stellingen te bombarderen, alvorens het ook Franse grondtroepen inzette om de islamisten uit Konna, Gao, Kidal en Timboektoe te verdrijven.
Ondanks de Franse interventie en contraterrorisme operaties bleef Ansar Dine actief door troepen van de Verenigde Naties en Frankrijk aan te vallen. Hoewel Ansar Dine zich in 2014 grotendeels op de achtergrond plaatste, mede om hun organisatie te herbouwen, ging het verder met plegen van aanslagen in 2015. In 2016 nam Ansar Dine de verantwoordelijkheid voor 84 van 250 aanslagen die werden gepleegd door terroristische organisaties in West-Afrika. In maart 2017 ging Ansar Dine samen met andere aan al-Qa’ida verbonden islamitische terreurorganisaties – het Bevrijdingsfront van Macina, al-Mourabitoun en deel van AQIM – op in Jamaat Nusrat al-Islam wal Muslimeen (JNIM).
(Bos, M. & J. Melissen (2019) Rebel diplomacy and digital communication: public diplomacy in the Sahel. International Affairs 95[6] pp. 1331–1348; Chauzal, G. & T. van Damme (2015) ‘The roots of Mali’s conflict: Moving beyond the 2012 crisis. Clingendael Conflict Research Unit (CRU) report March 2015; Solomon, H. (2015) Terrorism and Counter-Terrorism in Africa: Fighting Insurgency from Al Shabaab, Ansar Dine and Boko Haram. Basingstoke: Palgrave Macmillan; Centre for International Security and Cooperation (2018) Mapping Militants: Ansar Dine via https://cisac.fsi.stanford.edu/mappingmilitants/profiles/ansar-dine#text_block_18913)
Relevantie voor Nederland
Geen informatie beschikbaar
Relevantie voor het Caribisch koninkrijksdeel (Aruba, Curaçao, St Maarten, St Eustatius, Bonaire en Saba)
Geen informatie beschikbaar
Organisatiestructuur
Omvang organisatie/groepering
100-1000
Omvang organisatie/groepering - toelichting
De omvang van Ansar Dine is lastig te bepalen. Geschat wordt dat in 2012 de organisatie tussen de 100-1000 leden had.
(Centre for International Security and Cooperation (2018) Mapping Militants: Ansar Dine via https://cisac.fsi.stanford.edu/mappingmilitants/profiles/ansar-dine#text_block_18913)
Leiders
- De originele oprichter en eerste leider van de groepering7) richtte Ansar Dine op in 2011. Toen Ansar Dine opging in JNIM zweerde hij trouw aan al-Qa’ida leider Zawahiri.
- Omar Hould Hamaha (2012) was de woordvoerder van Ansar Dine en later ook MUJAO alvorens hij werd gedood in maart 2014 door een Frans bombardement.
- Een politiek leider van Ansar Dine is in 2013 gesplit met de groep nadat hij in 2013 een splintergroepering vormde in Mali
Bevelstructuur
Geen informatie beschikbaar
Financiële inkomstenbronnen
De financiering van Ansar Dine kwam voornamelijk voort uit losgeld dat wordt betaald voor kidnappings, drugshandel en financiële steun van AQIM.
(‘Al Qaeda in the Islamic Maghreb (AQIM) and Related Groups’, Congressional Research Service, 20/03/2017; Sergei Boeke, ‘Transitioning from military interventions to long-term counter-terrorism policy: The Case of Mali (2013-2016)’, 2016).
(Internationale) relaties
AQIM
Activiteiten
Wapens en werkwijze
Ansar Dine pleegde (zelfmoord)aanslagen met voertuigen, raketten, mortieren, granaten en geweren om hun tegenstanders, waaronder Franse en Malinese militairen, Malinese politie en VN-troepen te doden. Daarnaast hield Ansar Dine zich bezig met kidnapping en het smokkelen van drugs.
(‘Ansar Dine’, Center for International Security and Cooperation, 07/2018).
Recente en/of opvallende activiteiten
Contraterroristische maatregelen
Overig nieuws interventies
Verwijzingen
Links
- https://cisac.fsi.stanford.edu/mappingmilitants/profiles/ansar-dine#highlight_text_7833
- https://2009-2017.state.gov/r/pa/prs/ps/2013/03/206493.htm
- https://foreignpolicy.com/2012/10/22/the-man-who-brought-the-black-flag-to-timbuktu/
- https://icct.nl/wp-content/uploads/2016/04/transitioning_from_military_intervention_mali_2016.pdf
- https://www.clingendael.org/sites/default/files/pdfs/The_roots_of_Malis_conflict.pdf
Literatuur
- Solomon, H. (2015). Terrorism and Counter-Terrorism in Africa: Fighting Insurgency from Al Shabaab, Ansar Dine and Boko Haram. New York: Palgrace Macmillan.
- Al Qaeda in the Islamic Maghreb: Terrorism, insurgency or organized crime? Small Wars & Insurgencies, 27(5), 914-936.
- Hansen, S.J. (2019). Horn, Sahel and Rift: Fault-lines of the African Jihad. London: Hurst & Company.
- Dowd, C. & Raleigh, C. (2013). The myth of global Islamic terrorism and local conflict in Mali and the Sahel. African Affairs, 112(448), 498-509.
- Diallo, O.A. (2017). Ethnic Clashes, Jihad, and Insecurity in Central Mali. Peace Review: A Journal of Social Justice, 29, 299-306.
- Lecocq, B., Mann, G., Whitehouse, B., Badi, D., Pelckmans, L., Belalimat, N., Hall, B. & Lacher, W. (2013). One hippopotamus and eight blind analysts: a multivocal analysis of the 2012 political crisis in the divided Republic of Mali. Review of African Political Economy, 40(137), 343-357.
